οικτρογοούντας

οἰκτρογοοῡντας (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «οἰκτιζομένους, ἐλεουμένους».

[ΕΤΥΜΟΛ. Μτχ. ενός αμάρτυρου *οἰκτρογοῶ < οἰκτρόγοος].